Χτες είδα ένα όνειρο.

Λέει είχα nsr500 και έτρεχα στους δρόμους σαν τον doohan.

Έτρεχα έτρεχα το ροπιαζα και μ άρεσε

Οι άλλοι στον δρόμο ειχαν τρομοκρατηθεί από το πριόνι

Δεν ήξεραν τι είναι. Πρώτη φορά έβλεπαν τέτοιο.

 

Θυμάμαι δεν με ένοιαζε τπτ. Ούτε αν θα σκοτωθώ ούτε αν θα χαλάσει .εκανα burn-out σουζες,ξερογκαζιες.

 

          Είχα μάθει να φτιάχνω μόνος μου Κάρτερ στην άμμο

Είχα cnc και τορνους και εργαλεια, έφτιαχνα  κυλίνδρους , πιστόνια ,τσιμουχες,ρουλεμαν στρόφαλους,εκανα nikasil ότι μου χαλούσε το έφτιαχνα εγώ μόνος μου.

 

Δεν εξαρτιόμουν από τις εταιριες και το ότι οι τελευταίοι στρόφαλοι nsr φεύγουν για 1500ευρω.

Σε  πολλά ανταλλακτικά σταματάμε την παράγωγη στην Honda.

Άλλωστε αυτή κατάργησε τα δίχρονα θα έπρεπε να είναι η πρώτη που θα σταματήσει την παράγωγη ανταλλακτικών για τα παλιά 2τ της.

 

        Όμως στο όνειρο δεν μου επέβαλαν τον θάνατο των 2τ. 

τα φτιαχνα μόνος μου όλα και δως του οι γκαζιες.

Θα είχα nsr για πάντα , ρόπιασμα για παντα , λαδίλα για πάντα

 Και πάρε τα παπαρια μου Honda.

 

Όνειρο?  Εφικτό?  Τα ωραια όνειρα πρέπει να γίνονται πραγματικότητα.

Μόνο έτσι εχει νόημα η ζωή

 

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!!